Author Archive: Vaggelis Christoforidis

Διπλή κορυφή για το Τ.Ε.Φ.Α.Α. Α.Π.Θ. στην Κωνσταντινούπολη – Χρυσή παρουσία στο διεθνές Sportsfest / Γράφει ο Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Posted on by

Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν οι ομάδες βόλεϊ του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κατακτώντας τις πρώτες θέσεις τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, στο φετινό διεθνές τουρνουά Sportsfest, που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το Sportsfest είναι ένας αθλητικός θεσμός που φέτος έκλεισε 45 χρόνια ζωής, φιλοξενώντας εκατοντάδες φοιτητές από όλο τον κόσμο στην πανεπιστημιούπολη του Bogazici University, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Περισσότεροι από 2.000 φοιτητές συμμετείχαν στο φεστιβάλ, που διήρκησε από τις 14 έως τις 19 Μαΐου, δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα αθλητισμού, πολιτισμού και διεθνούς συναδέλφωσης. Σε αυτήν την υψηλού επιπέδου διοργάνωση, συμμετείχαν πανεπιστήμια από όλη την Ευρώπη – όπως η Γαλλία, η Ολλανδία και η Μεγάλη Βρετανία – αλλά και από την Ασία, με χαρακτηριστική την παρουσία πανεπιστημίων από τον Λίβανο. Η μόνη ελληνική συμμετοχή προήλθε από το Α.Π.Θ., το οποίο κατόρθωσε να διακριθεί εντυπωσιακά στο άθλημα του βόλεϊ, πετυχαίνοντας μια ιστορική διπλή νίκη, στην πρώτη κιόλας συμμετοχή του στο Sportsfest. Οι ομάδες του Τ.Ε.Φ.Α.Α. Α.Π.Θ. εκπροσώπησαν επάξια το ελληνικό πανεπιστημιακό αθλητικό ιδεώδες, αποδεικνύοντας όχι μόνο τις αγωνιστικές τους ικανότητες, αλλά και το υψηλό επίπεδο προετοιμασίας και ομαδικότητας. Η αποστολή αποτελούνταν από 26 αθλητές και αθλήτριες, με επικεφαλής την προπονήτρια Κυριακή Κωτσίλη και τον γυμναστή και βοηθό προπονητή Κωνσταντίνο Δούμα, με καταγωγή από τη Ξάνθη. Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, η ελληνική αποστολή είχε την ευκαιρία να γνωρίσει την πολυπολιτισμική γοητεία της Κωνσταντινούπολης. Οι φοιτητές και φοιτήτριες του Α.Π.Θ. ξεναγήθηκαν στον Βόσπορο, περιηγήθηκαν στις παραδοσιακές αγορές της πόλης και αντάλλαξαν εμπειρίες και φιλίες με συμφοιτητές από κάθε γωνιά της Ευρώπης και της Ασίας. Το Sportsfest δεν περιλαμβάνει μόνο βόλεϊ, αλλά και αγώνες ποδοσφαίρου, μπάσκετ, χάντμπολ και σκάκι, δημιουργώντας ένα πλούσιο πολυαθλητικό πρόγραμμα. Ωστόσο, η λάμψη της ελληνικής παρουσίας ξεχώρισε, αποδεικνύοντας ότι η νέα γενιά του ΑΠΘ έχει όλα τα φόντα να σταθεί δυναμικά στο διεθνές προσκήνιο του πανεπιστημιακού αθλητισμού. Συγχαρητήρια στις ομάδες του Τ.Ε.Φ.Α.Α. Α.Π.Θ. για τη σπουδαία διάκριση!

Έγκλημα στα Τέμπη: Μια κραυγή ενάντια στη διάλυση του κοινωνικού κράτους / Το νέο βιβλίο του καθηγητή Γιάννη Μυλόπουλου

Posted on by

Δεν είναι δυστύχημα. Είναι έγκλημα.

 

Πόσες φορές χρειάζεται να ειπωθεί αυτό, για να ακουστεί;

Πόσες ακόμα ζωές πρέπει να χαθούν, για να καταλάβουμε το αυτονόητο;

Πόσες φορές θα θρηνήσουμε νεκρούς, γιατί κάποιοι «ήξεραν», αλλά δεν έκαναν τίποτα;

Η τραγωδία στα Τέμπη, με 57 νεκρούς που επέστρεφαν στα σπίτια τους και δεν έφτασαν ποτέ, δεν ήταν αποτέλεσμα της κακιάς στιγμής. Ήταν το αποτέλεσμα μιας βαθιάς, οργανωμένης αποδόμησης του κοινωνικού κράτους. Όπως εύστοχα σημειώνει ο συγγραφέας και καθηγητής Γιάννης Μυλόπουλος στο νέο του βιβλίο «Έγκλημα στα Τέμπη» (εκδόσεις Παπαζήση), οι ευθύνες δεν είναι αόριστες – έχουν ονόματα και διευθύνσεις.

Οι αρχές είχαν ειδοποιηθεί εγκαίρως. Γνώριζαν τα κενά στις υποδομές, τις ελλείψεις στα συστήματα ασφαλείας, τη συρρίκνωση του προσωπικού. Κι όμως, δεν έκαναν τίποτα.

Γιατί;

Γιατί το δημόσιο αγαθό της ασφάλειας θυσιάστηκε στον βωμό των κερδών των λίγων. Γιατί η χώρα ακολουθεί εδώ και χρόνια μια πολιτική που διαλύει κάθε δημόσια υπηρεσία: από την ασφάλεια των μεταφορών μέχρι την υγεία, την παιδεία, την ενέργεια, την κοινωνική προστασία, την εργασία.

Το έγκλημα στα Τέμπη δεν είναι μια απομονωμένη τραγωδία. Είναι η κορυφή του παγόβουνου. Και αν δεν αλλάξουμε πορεία, αν δεν σταματήσουμε την απαξίωση του δημόσιου τομέα, το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό.

Γιατί, όπως επισημαίνει ο Γιάννης Μυλόπουλος, μια ανάπτυξη που υπηρετεί τα κέρδη των λίγων και όχι την κοινωνική ευημερία των πολλών, δεν μπορεί να είναι βιώσιμη.

Το βιβλίο «Έγκλημα στα Τέμπη» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση και αποτελεί μια τεκμηριωμένη καταγραφή της τραγωδίας και των αιτίων της. Μια σπουδαία συμβολή στη συλλογική μνήμη και στην αναγκαία συζήτηση για το μέλλον των δημόσιων αγαθών στη χώρα μας.

Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Δημοσιο-γράφω 

 

Οι πλημμύρες δεν είναι Θεομηνία. Είναι Νεοδημοκρατική Πολιτική. Του Βαγγέλη Χριστοφορίδη | thecitysos.gr

Posted on by

Η Κεντρική Μακεδονία δεν πνίγεται από τη βροχή. Πνίγεται από την ανικανότητα, την αδιαφορία και τη συνειδητή εγκληματική αμέλεια της περιφερειακής διοίκησης της Νέας Δημοκρατίας. Κάθε πλημμυρισμένο υπόγειο, κάθε διαλυμένο σπίτι, κάθε βυθισμένος δρόμος είναι η υπογραφή μιας πολιτικής εξουσίας που έχει ξεπουλήσει την έννοια της πρόληψης για λίγα λεπτά προβολής στα κανάλια την ώρα της καταστροφής.

Όχι, δεν φταίει ο καιρός. Φταίνε οι πολιτικοί που επί 14 χρόνια διοικούν την Περιφέρεια σαν να είναι το προσωπικό τους μαγαζί. Που, αντί να σχεδιάζουν σοβαρά έργα για να προλάβουν τις καταστροφές, μοιράζουν αποζημιώσεις σαν να παίζουν μονόπολη με δημόσιο χρήμα. Που, αντί να συντονίζουν, δηλώνουν «αναρμόδιοι». Που, αντί να διοικούν, κρύβονται.

Ο Γιάννης Μυλόπουλος, με την πρότασή του για ουσιαστικό, ολοκληρωμένο αντιπλημμυρικό σχεδιασμό, ξεμπροστιάζει τη γύμνια του νεοδημοκρατικού μοντέλου εξουσίας. Μιλά για έργα στα ορεινά, εκεί που γεννιέται το πρόβλημα. Μιλά για συνεργασία με τα δασαρχεία. Μιλά για σχεδιασμό με επιστημονικά εργαλεία – όχι για επικοινωνιακά πασαλείμματα.

Και η απάντηση της Περιφέρειας; «Δεν είναι δική μας δουλειά». Ε, λοιπόν, να το πούμε καθαρά: αν δεν είναι δική σας δουλειά να προστατεύσετε ζωές και περιουσίες, να σηκωθείτε να φύγετε. Να παραδώσετε τη διοίκηση σε ανθρώπους που θέλουν να διοικήσουν και όχι να πλουτίζουν πολιτικά πάνω στα ερείπια της επόμενης πλημμύρας.

Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας δεν χρειάζεται άλλες κάμερες πάνω από νεροποντές. Χρειάζεται πολιτική αλλαγή. Χρειάζεται ανθρώπους που δεν έχουν μάθει να λένε «δεν είναι δικό μου πρόβλημα», αλλά «είναι δική μου ευθύνη».

Όσο κυβερνούν οι ίδιοι, οι καταστροφές δεν είναι ατύχημα.

Είναι σχέδιο.

Είναι συνέπεια.

Είναι συνέργεια.

Και αυτό πια δεν συγχωρείται.

🐾 Η Αγάπη του Σκύλου για τον Άνθρωπο: Μια Σχέση Χωρίς Όρους

Posted on by

Η σχέση του ανθρώπου με τον σκύλο είναι μια από τις πιο αυθεντικές και ανιδιοτελείς. Από τις πρώτες ημέρες της συνύπαρξής τους, ο σκύλος έδειξε μια αφοσίωση που δεν εξαρτάται από λόγια ή ανταλλάγματα. Είναι μια αγάπη που εκφράζεται με κάθε κίνηση, με κάθε βλέμμα, με κάθε κούνημα της ουράς.

🐕 Η Σιωπηλή Κατανόηση

Ο σκύλος δεν χρειάζεται να μιλήσει για να καταλάβει τις ανάγκες σου. Αντιλαμβάνεται τη διάθεσή σου, την κούρασή σου, τη χαρά ή τη λύπη σου. Στέκεται δίπλα σου, προσφέροντας την παρουσία του ως παρηγοριά, χωρίς να απαιτεί τίποτα. Είναι εκεί, γιατί σε αγαπά.

❤️ Ανιδιοτελής Αφοσίωση

Δεν έχει σημασία αν είσαι πλούσιος ή φτωχός, αν έχεις χρόνο ή όχι. Ο σκύλος σε αγαπά για αυτό που είσαι, χωρίς προσδοκίες ή απαιτήσεις. Η αγάπη του είναι καθαρή, αληθινή και χωρίς όρους.

🌟 Η Δύναμη της Παρουσίας του

Σε στιγμές μοναξιάς ή δυσκολίας, η παρουσία του σκύλου μπορεί να είναι η παρηγοριά που χρειάζεσαι. Δεν χρειάζεται να πει λέξεις. Μια κίνηση, ένα βλέμμα, μια γλώσσα σώματος αρκούν για να νιώσεις ότι δεν είσαι μόνος.

🐾 Συμπέρασμα

Η αγάπη του σκύλου για τον άνθρωπο είναι ένα δώρο. Είναι μια υπενθύμιση ότι η πραγματική αγάπη δεν απαιτεί τίποτα παρά μόνο την παρουσία και την αφοσίωση. Είναι μια σχέση που ξεπερνά τα λόγια και αγγίζει την καρδιά.

«Γιατί το άλογο θεωρείται το πιο καθαρό και ευγενές ζώο – Μια διαφορετική ματιά στη φύση»

Posted on by

Υπάρχει κάτι σχεδόν ποιητικό στον τρόπο που κινείται ένα άλογο. Το σώμα του δυνατό, οι γραμμές του ευγενικές, και τα μάτια του βαθιά σαν να κρύβουν μέσα τους αιώνες σοφίας. Κι όμως, πέρα από την ομορφιά και την περηφάνια που αποπνέει, το άλογο φέρει έναν ιδιαίτερο χαρακτηρισμό: θεωρείται ένα από τα πιο καθαρά ζώα. Γιατί όμως;

Η καθαρότητα του αλόγου δεν περιορίζεται μόνο στην εξωτερική του εμφάνιση, αν και αυτή είναι αδιαμφισβήτητα επιμελημένη. Τα άλογα έχουν μια έντονη φυσική ανάγκη για καθαριότητα. Αν τα παρατηρήσει κανείς στη φύση, θα δει πως αποφεύγουν να ξαπλώσουν σε βρόμικο ή λασπώδες έδαφος, επιλέγοντας σημεία στεγνά και καθαρά. Καθαρίζουν τακτικά τον εαυτό τους με τη βοήθεια άλλων αλόγων – ένα είδος κοινωνικού «καλλωπισμού» που ενισχύει και τους δεσμούς μεταξύ τους.

Το άλογο είναι επίσης ιδιαίτερα ευαίσθητο στην καθαριότητα του χώρου που ζει. Ένας σταύλος που δεν καθαρίζεται καθημερινά επηρεάζει άμεσα τη διάθεσή του, τη συμπεριφορά του και κυρίως την υγεία του. Ίσως για αυτόν ακριβώς τον λόγο, όσοι ασχολούνται με την ιππασία ή φροντίζουν άλογα, ξέρουν ότι η φροντίδα τους είναι μια τελετουργία: καθαρισμός της χαίτης, των οπλών, του δέρματος. Κι όμως, παρά την ανθρώπινη φροντίδα, το άλογο δεν παύει να συμμετέχει ενεργά σε αυτή τη διαδικασία, δείχνοντας σχεδόν μια έμφυτη αίσθηση τάξης και καθαριότητας.

Αλλά η καθαρότητα του αλόγου δεν είναι μόνο σωματική. Είναι και ψυχική. Έχει κάτι αγνό και ευγενές. Παρά τη δύναμή του, δεν είναι επιθετικό ζώο από τη φύση του. Είναι πιστό, έξυπνο, και συχνά διαβάζει τον άνθρωπο καλύτερα από όσο ο ίδιος καταλαβαίνει τον εαυτό του. Πλησιάζει με προσοχή, απομακρύνεται με διακριτικότητα. Είναι ένα πλάσμα που, χωρίς να μιλά, σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι δίπλα σε κάτι υψηλό, σχεδόν ιερό.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σε πολλούς πολιτισμούς το άλογο συνδέεται με την ελευθερία, την καθαρότητα της ψυχής και την ευγένεια. Από την αρχαία Ελλάδα, όπου το άλογο συνοδεύει θεούς και ήρωες, μέχρι τη σύγχρονη εποχή, όπου παραμένει σύμβολο αρχοντιάς και σεβασμού, το άλογο δεν έπαψε ποτέ να εκπέμπει αυτή τη σπάνια, εσωτερική καθαρότητα που δύσκολα συναντά κανείς στον κόσμο.

Ίσως τελικά το άλογο να μας θυμίζει κάτι που έχουμε ξεχάσει: πως η πραγματική καθαρότητα δεν φαίνεται μόνο στην εξωτερική εικόνα, αλλά κυρίως στη συμπεριφορά, στην ψυχή και στον σεβασμό που δείχνεις στον εαυτό σου και στους άλλους.

Κι αυτό το κάνει το άλογο όχι μόνο καθαρό — αλλά βαθιά, αληθινά ευγενές.

#Άλογο #Καθαρότητα #ΦύσηΚαιΖώα #ΑγάπηΓιαΤαΖώα #HorseLovers #CleanAnimals #ΕυγενήΖώα

Η γλώσσα της εξουσίας: Όταν το “γαμήσουμε” αντικαθιστά την επιθυμία για νίκη Γράφει ο Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Posted on by

Η γλώσσα της εξουσίας: Όταν το “γαμήσουμε” αντικαθιστά την επιθυμία για νίκη

Γράφει ο Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Η φωνή των οπαδών του Ηρακλή, που ξέσπασε χθες στα Γιάννενα με το “Πάμε να τους γαμήσουμε”, δεν είναι απλά μια κραυγή αγώνα. Είναι η φωνή μιας κοινωνίας που έχει συγχέσει την επιθυμία για νίκη με την ανάγκη για ταπείνωση του άλλου. Στην καρδιά της φράσης αυτής δεν βρίσκεται το πάθος για την ποδοσφαιρική αναμέτρηση. Βρίσκεται η απώλεια της ανθρωπιάς μας, η ανάγκη να εξουδετερώσουμε τον αντίπαλο με κάθε μέσο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να χρησιμοποιούμε τη σεξουαλική πράξη ως εργαλείο εξουσίας.

Αυτή η φρασεολογία, που πλημμυρίζει τα γήπεδα και τους δρόμους, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αντανάκλαση της σύγχρονης κοινωνίας που βλέπει το σεξ ως μια πράξη τιμωρίας, όχι απόλαυσης. Η σεξουαλικότητα μετατρέπεται σε μια επιθετική πράξη κυριαρχίας. Όχι απλά “νίκη”, αλλά “καταστροφή” του άλλου, η οποία συνοδεύεται από την επιθυμία να τον εξευτελίσεις, να τον κάνεις να υποφέρει.

Αν κοιτάξουμε τη χρήση αυτής της έκφρασης στον δημόσιο λόγο —είτε στα γήπεδα είτε στις παρελάσεις— θα διαπιστώσουμε ότι η σεξουαλική επιθυμία έχει αντικατασταθεί από τον φόβο της αδυναμίας. Όσο περισσότερο απειλούμαστε από τον άλλον, τόσο περισσότερο θέλουμε να τον “γαμήσουμε” πριν μας γαμήσει αυτός. Μια γλώσσα που δείχνει την επιθυμία για απόλυτη εξουσία πάνω στον άλλο, και την ίδια στιγμή αποκαλύπτει μια υποσυνείδητη αδυναμία να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας ανασφάλειες.

Όταν οι ένστολοι φωνάζουν από το κέντρο της Αθήνας “γαμ… την Τουρκία”, δεν εκφράζουν απλώς εθνική υπερηφάνεια. Εκφράζουν έναν φοβισμένο, ανασφαλή εαυτό, που μόνο μέσω της βίας και της υποτίμησης του άλλου νιώθει να επιβεβαιώνεται. Αν η σεξουαλική πράξη ταυτίζεται με την επιβολή, τότε η κοινωνία αυτή δεν θέλει να αγαπήσει. Θέλει να κατακτήσει. Και αυτό, δυστυχώς, είναι το σύγχρονο πρόσωπο του ελληνικού εθνικισμού και της ποδοσφαιρικής φανατίλας: ένας συνεχής αγώνας για κυριαρχία πάνω στον άλλον, με τίμημα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Και όσο αυτή η γλώσσα κυριαρχεί, τόσο η κοινωνία μας παραμένει εγκλωβισμένη στην αντίληψη ότι το να νικήσουμε δεν αρκεί. Πρέπει να ταπεινώσουμε, να εξουθενώσουμε, να “γαμήσουμε”. Και με αυτόν τον τρόπο, οι πραγματικοί μας εχθροί —οι ανασφάλειες, οι φόβοι μας, η εσωτερική μας αδυναμία— παραμένουν πάντα αλώβητοι.

65 Δισεκατομμύρια Λόγοι Για Να Μιλήσουμε Επιτέλους Για Το Πορνό του Βαγγέλη Χριστοφορίδη

Posted on by

65 Δισεκατομμύρια Λόγοι Για Να Μιλήσουμε Επιτέλους Για Το Πορνό

του Βαγγέλη Χριστοφορίδη

“Μια βιομηχανία που δεν ντρέπεται πια — γιατί να ντρεπόμαστε εμείς;”

—

Κάποτε το πορνό ήταν κρυφό, απαγορευμένο, κρυμμένο πίσω από κόκκινες κουρτίνες και βιντεοκασέτες.

Σήμερα, είναι μια από τις πιο ισχυρές οικονομίες του πλανήτη.

Και εμείς το παρακολουθούμε… χωρίς να το συζητάμε.

Το 2024, η παγκόσμια αγορά περιεχομένου ενηλίκων έσπασε το φράγμα των 65,95 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μέχρι το 2025, υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τα 71,95 δισεκατομμύρια.

Για να το πούμε αλλιώς: αν η βιομηχανία του πορνό ήταν χώρα, θα είχε μεγαλύτερη οικονομία από πολλές πραγματικές χώρες.

Από Το Στούντιο Στην Παλάμη Σου

Η μετάβαση είναι σαρωτική: από τις ταινίες του ’90 στα smartphones του σήμερα. Το OnlyFans άλλαξε τα πάντα. Δίνει τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε να γίνει δημιουργός, να πουλήσει περιεχόμενο και να οικοδομήσει μια προσωπική αυτοκρατορία — χωρίς μεσάζοντες.

Το 2023, το OnlyFans είχε 5,5 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε μέρα και 174 εκατομμύρια κάθε μήνα.

Και αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές πλατφόρμες που τροφοδοτούν το ψηφιακό κύμα ενηλίκων.

Το Πορνό Είναι Παγκόσμιο

Ηγεμονεύουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Ευρώπη παρακολουθεί — και πληρώνει.

Η Ασία-Ειρηνικός, όμως, τρέχει μπροστά: το 2023 συγκέντρωσε 41,5% του παγκόσμιου τζίρου και δείχνει έτοιμη να οδηγήσει το μέλλον της βιομηχανίας.

Είναι προφανές: η κατανάλωση πορνό δεν είναι πια θέμα ταμπού. Είναι θέμα καθημερινότητας, οικονομίας, πολιτισμού. Και όσο περισσότερο το αγνοούμε, τόσο πιο κενό μένει το αφήγημα της εποχής μας.

—

thecitysos.gr

“Ό,τι άλλοι κρύβουν, εμείς το αποκαλύπτουμε.”

Κατερίνα Νοτοπούλου – Αυτονόητο βήμα -με μεγάλη καθυστέρηση- η επέκταση του επιδόματος κωφών.

Posted on by

Η επέκταση του επιδόματος κώφωσης σε όλους ανεξαρτήτως ηλικίας είναι ένα αυτονόητο βήμα- με μεγάλη καθυστέρηση ωστόσο- προς αποκατάσταση της αδικίας την οποία υφίστανται μέχρι σήμερα οι συμπολίτες μας με κώφωση-βαρηκοΐα. Ένα ζήτημα που έχουμε καταθέσει ξανά και ξανά στο δημόσιο διάλογο αλλά και με κοινοβουλευτικές μας ερωτήσεις και παρεμβάσεις.

Το θέμα της σημαντικής οικονομικής επιβάρυνσης των κωφών-βαρήκοων ατόμων εξαιτίας της υψηλής δαπάνης των ακουστικών βαρηκοΐας και όλων των υποστηρικτικών βοηθημάτων είναι ζήτημα που έχουμε φέρει στη Βουλή με σχετικές μας ερωτήσεις.

Τον Οκτώβριο του 2023 σε ερώτησή μας σχετικά με την πρόθεση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει το πάγιο και δίκαιο αίτημα των κωφών-βαρήκοων ώστε το επίδομα κώφωσης-βαρηκοΐας που χορηγείται σε άτομα με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω να μη διακόπτεται και να καταργήσει τους ισχύοντες ηλικιακούς περιορισμούς καθώς και στο αν προτίθεται η κυβέρνηση να καλύψει πλήρως την απόκτηση ακουστικών βοηθημάτων για τους βαρήκοους-κωφούς μέσω των ασφαλιστικών τους φορέων η απάντηση που είχαμε λάβει ήταν αρνητική.

Είχαμε επισημάνει τότε ότι η κώφωση -βαρηκοΐα είναι μια μόνιμη και μη αναστρέψιμη αναπηρία. Δεν σταματά να υφίσταται, ούτε θεραπεύεται.

Παρόλα αυτά, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία μέχρι σήμερα, το επίδομα κώφωσης βαρηκοΐας, διακόπτεται από την ηλικία των 18 ετών (ή των 25 ετών σε περίπτωση συνέχισης των σπουδών) έως τα 65 έτη και συνεχίζεται μόνο στην περίπτωση ύπαρξης και άλλης αναπηρίας.

«Σήμερα έγινε ένα αυτονόητο βήμα, με μεγάλη όμως καθυστέρηση. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε σθεναρά μέχρι να δικαιωθούν οι διεκδικήσεις του αναπηρικού κινήματος και να ζουν οι συμπολίτες μας με αναπηρίες με αξιοπρέπεια και ασφάλεια».

Η οικονομική επιβάρυνση όμως που έχουν τα κωφά -βαρήκοα άτομα εξαιτίας της δαπάνης ακουστικών βαρηκοΐας και όλων των υπόλοιπων υποστηρικτικών τεχνικών βοηθημάτων είναι δυσβάσταχτη.

Επιπλέον, το ποσοστό ανεργίας των κωφών-βαρήκοων ατόμων είναι ιδιαίτερα υψηλό, καθώς υπερβαίνει το 30%. Μάλιστα στις ηλικίες 25-40 ετών υπερβαίνει το 70%.

Αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις ανακοινώσεις -όπως δεσμεύτηκε ο πρωθυπουργός- σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι κωφοί συμπολίτες μας προσλαμβάνουν την πληροφορία μέσα από τη δημόσια τηλεόραση, με δράσεις υποτιτλισμού.

Πρόκειται για ένα ακόμη δίκαιο αίτημα των συμπολιτών μας το οποίο έχουμε αναδείξει.

Το Φεβρουάριο του 2024, με ερώτησή μας προς τους κ.κ. Υφυπουργούς παρά τω Πρωθυπουργώ κ. Μαρινάκη, κ. Μπρατάκο και προς την Υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας επισημαίναμε το γεγονός οτι δεν τηρούνται οι απαραίτητες προδιαγραφές από τη δημόσια τηλεόραση, κατά τη μετάδοση των προγραμμάτων της, με αποτέλεσμα την παραβίαση του δικαιώματός των κωφών και βαρήκοων στην ενημέρωση και εν τέλει την άνιση μεταχείρισή τους εν γένει.

Παράλληλα καλούσαμε τους αρμόδιους Υπουργούς να λάβουν άμεσα μέτρα ώστε να διασφαλιστεί πλήρως η ίση μεταχείριση και το δικαίωμα των κωφών και βαρήκοων στην ενημέρωση.

Ημέρα δικαίωσης του αγώνα μας λοιπόν η σημερινή αλλά και ημέρα επαγρύπνησης. Δεσμευόμαστε για ακόμη μια φορά, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα συνεχίσει να αναδεικνύει τα δίκαια αιτήματα συμπολιτών μας με αναπηρία και να παλεύει για μια δίκαιη και συμπεριληπτική κοινωνία όπου η Πολιτεία θα αποδεικνύει εμπράκτως το ενδιαφέρον και την αλληλεγγύη της για τις ευπαθείς και ευάλωτες ομάδες συμπολιτών μας.

Να επανιδρύσουμε το κράτος πρόνοιας για να ζήσουμε σε μία κοινωνία ισότητας

Κατερίνα Νοτοπούλου

Μαζί για μια Νέα Κεντρική Μακεδονία – Ήρθε η Ώρα της Αλλαγής – Γιάννης Μυλόπουλος

Posted on by

Μαζί για μια Νέα Κεντρική Μακεδονία – Ήρθε η Ώρα της Αλλαγής

Πολίτες των 7 νομών της Κεντρικής Μακεδονίας,

Η ώρα δεν είναι απλώς κρίσιμη. Είναι καθοριστική. Η περιοχή μας αξίζει περισσότερα, καλύτερα, δικαιότερα. Κι αυτό δεν θα μας το χαρίσει κανείς – θα το διεκδικήσουμε μαζί.

Η περιφερειακή παράταξη Αλλαγή στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με επικεφαλής τον Γιάννη Μυλόπουλο, σας καλεί να μπείτε στην πρώτη γραμμή. Να γίνετε μέλη ενός ανοιχτού, συμμετοχικού, δημοκρατικού κινήματος που δεν έρχεται να διαχειριστεί τη στασιμότητα, αλλά να εμπνεύσει και να δημιουργήσει προοπτική.

Γιατί γνωρίζουμε ένα πράγμα καλά: Κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα τα προβλήματα κάθε περιοχής από τους ίδιους τους ανθρώπους που ζουν σε αυτήν.

Γι’ αυτό και σας καλούμε να έρθετε σε επαφή μαζί μας. Να μας μιλήσετε. Να μας μεταφέρετε τις ανάγκες, τις αγωνίες, τα όνειρά σας. Να γίνετε η φωνή της αλλαγής στον τόπο σας.

Γίνε μέλος. Πάρε θέση. Δώσε φωνή στον τόπο σου.

Γιατί η Κεντρική Μακεδονία του αύριο ξεκινά σήμερα – και χρειάζεται εσένα.

Μπες στον διάλογο. Μπες στην Αλλαγή.

Καίτη Κωνσταντίνου – Έφυγε από τη ζωή η Σωσώ(Εγκλήματα)

Posted on by

Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος.

Τον έχασα όταν ήμουν οκτώ ετών.

Πέρασα δύσκολα.

Αν κουβαλάω ένα τραύμα;
Ναι.
Μετά εξαρτάται αν μπορείς
να το λειάνεις. Να το αποδεχτείς.
Μεγάλωσα όμως με μια μάνα
που πήρα πολλή αγάπη.
Οι σπουδές ήταν για μένα ένα καλό
έναυσμα να φύγω από την επαρχία.
Ήθελα να σπουδάσω Ιατρική.
Τελικά σπούδασα στη Φιλοσοφική.
Δίδαξα και δύο χρόνια σε Γυμνάσιο.
Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο
να είσαι δάσκαλος.
Μου άρεσε να βλέπω
το Θέατρο της Δευτέρας.
Δεν είχα σκεφτεί να γίνω ηθοποιός,
ποτέ δεν το είχα πει μικρή.
Μια αόρατη κλωστή
με τράβηξε σε αυτό το επάγγελμα.
Αποφάσισα να δώσω εξετάσεις
στο Θέατρο Τέχνης.
Θεωρούσα αδύνατον να μπω αλλά
πέρασα. Τρελάθηκα από τη χαρά μου.
Δεν είναι μια εύκολη δουλειά.
Θέλει στομάχι.
Όμως υπήρξα τυχερή.
Δεν δυσκολεύτηκα πάρα πολύ.
Δεν έχω δεχτεί ανταγωνισμό.
Δεν κυνήγησα τη δημοσιότητα.
Μου αρέσει
να είμαι με τους φίλους μου.
Μου αρέσουν τα ταξίδια.
Έχω μια κανονική ζωή.
Αγαπώ την ησυχία μου.
Είμαι σπιτόγατος.
Έχω ένα σκύλο, τον Τζόρα.
Έχει αλλάξει τη ζωή μου.
Η αγάπη που του έχω είναι τεράστια.
Είμαι δεμένη με την οικογένειά μου.
Τη μητέρα μου, την αδερφή μου,
και τα δύο ανίψια μου.
Έχω υπάρξει τυχερή
γιατί έχω κάνει δουλειές που
έχουν αγαπηθεί από τον κόσμο.
Αν με πουν κωμική ηθοποιό
είναι μεγάλη τιμή.
Μου αρέσει η κωμωδία.
Μάλλον, αντικατοπτρίζει μια στάση
που έχω απέναντι στα πράγματα,
χωρίς να σημαίνει ότι είμαι
ένας άνθρωπος που από το πρωί
ως το βράδυ λέει αστεία και γελάει.
Το πιο μεγάλο κομπλιμέντο
που έχω δεχτεί στη ζωή μου
είναι όταν ένας θεατής μού είπε
ότι δε με γνώρισε πάνω στη σκηνή.
Για μένα το πιο σημαντικό είναι
να στραπατσάρεσαι πάνω στη σκηνή,
να μην είσαι αυτό που είσαι στη ζωή σου.
Είναι λίγο σαν ψυχοθεραπεία
η δουλειά μας.

Καίτη Κωνσταντίνου

Σήμερα έφυγε από τη ζωή.