Ο Τσίπρας δεν είναι προδότης – άλλοι είναι. Γράφει ο Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Ο Τσίπρας δεν είναι προδότης – άλλοι είναι.

Προδότη τον είπανε. Γιατί; Επειδή είχε τα κότσια να λύσει ένα πρόβλημα που οι άλλοι έκαναν ότι δεν βλέπουν για 25 χρόνια.

Ο Τσίπρας δεν έδωσε τη Μακεδονία, όπως λένε. Ο Τσίπρας έβαλε τέλος στο να μας αποκαλούν όλο τον κόσμο ψεύτες και γραφικούς.
Γιατί ξέρετε κάτι; Όλος ο πλανήτης τους έλεγε “Μακεδονία” ήδη από το 1991. Με τη σιωπή των ελληνικών κυβερνήσεων. Και κανείς δεν έκανε τίποτα.

Ο Τσίπρας δεν είναι προδότης – προδότες είναι αυτοί που επί δεκαετίες έκαναν τον Κινέζο.

Και πάμε στο παραμύθι με τη “μακεδονική γλώσσα”.

Η λεγόμενη “μακεδονική γλώσσα” δεν αναγνωρίστηκε από τον Τσίπρα. Είχε ήδη αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ το 1977, με την ελληνική υπογραφή — επί κυβέρνησης Καραμανλή. Τότε που οι “πατριώτες” κάνανε μόκο.

Ο Τσίπρας ήταν ο πρώτος και μοναδικός που έβαλε ξεκάθαρα ότι αυτή η γλώσσα είναι σλαβική. Δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα, την Ιστορία μας ή τον Μεγαλέξανδρο.

Ο Τσίπρας δεν είναι προδότης – προδότες είναι αυτοί που άφησαν τα Σκόπια να χτίζουν ψεύτικη ταυτότητα με δικές μας πέτρες.

Ο Τσίπρας έκλεισε συμφωνία που λέει “Βόρεια Μακεδονία”, με ιθαγένεια “πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας”, όχι “Μακεδόνες” σκέτο.
Ο Τσίπρας διασφάλισε ότι η αρχαία Μακεδονία ανήκει στην Ελλάδα και μόνο.
Ο Τσίπρας έφερε διεθνείς εγγυήσεις – όχι λόγια του αέρα.

Ο Τσίπρας δεν είναι προδότης – προδότες είναι όσοι παραδώσανε τα πάντα στη σιωπή.

Στην τελική; Ο Τσίπρας μπορεί να έκανε λάθη, να πλήγωσε, να αδίκησε. Αλλά προδότης δεν είναι.

Γιατί προδότης δεν είναι αυτός που λύνει προβλήματα. Προδότης είναι αυτός που τα σκεπάζει για να μην χάσει ψήφους.

Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Δημοσιο-γράφω

The City SOS

Στέφανος Κασσελάκης προς Αλέξη Τσίπρα “Αλέξη πάμε;”

Στέφανος Κασσελάκης

Συμμερίζομαι τις πληγές του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχω τις ίδιες ακριβώς.

Από την ημέρα που ανέλαβα μέχρι σήμερα, αφέθηκα να δώσω τη μάχη χωρίς να δέχομαι καθημερινά εσωκομματικά βέλη μόνο για δύο μήνες (και αυτούς με εξαιρέσεις).

Μαζί με τα νέα παιδιά του ευρωψηφοδελτίου μας. Μαζί με τα στελέχη και τους βουλευτές που έδωσαν την ψυχή τους. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε από το 9% στο 15%. Και ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε στη θέση που λίγο πριν έμοιαζε ανέφικτη: Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Δύο διασπάσεις, προσπάθεια απονομιμοποίησης στο Συνέδριο, τώρα ξανά τα ίδια με υπογραφές για να συγκληθούν όργανα, οι συνεδριάσεις των οποίων είχαν ήδη ανακοινωθεί.
Φαγωμάρα, θόρυβος, εσωστρέφεια, που είναι απωθητική και στους ψηφοφόρους μας και στην κοινωνία.
Τα στελέχη του κόμματος με θητεία χρόνων γνωρίζουν πολύ καλά τι οικονομικά παρέλαβα.
Πώς το καθημερινό φύλλο της Αυγής θα έκλεινε το 2022 με τη διπλάσια χρηματοδότηση, αλλά μπορεί να μείνει τώρα ανοιχτό με τη μισή;
Ποιος εργαλειοποιεί την αγωνία εργαζόμενων ανθρώπων αποκρύπτοντας τη δραματική πραγματική εικόνα;
Συνέβαλα δίνοντας το ανώτατο ποσό που μου επιτρέπει ο νόμος (20.000 ευρώ). Συγκεντρώθηκαν από εισφορές φίλων και στελεχών άλλες 7.000 ευρώ.
Κι όμως, αντί να πάνε στα χέρια εργαζομένων της Αυγής, πήγαν σήμερα στο Κράτος προκειμένου να μη χάσουμε τη ρύθμιση των χρεών που έχουμε για την Αυγή και το Κόκκινο. Αυτό και μόνο δείχνει την κρισιμότητα της κατάστασης.
Δεν ήρθα στην πατρίδα μου για να αναλώνομαι σε καθημερινούς εσωκομματικούς εμφυλίους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας και χρειάζεται έναν ηγέτη που θα μπορέσει απερίσπαστος να ασκήσει το λειτούργημά του και να βοηθήσει την πατρίδα να βγει από το νεοφιλελεύθερο τέλμα και τη δεξιά παρακμή.
Αλέξη, γνωρίζεις τον σεβασμό που είχα για σένα από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε για να ρευστοποιηθεί σε ένα κεντρώο σχήμα με συμφωνίες κορυφής έξω από την κοινωνία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται την ευκαιρία να διεκδικήσει να κυβερνήσει και επιτέλους να δικαιώσει τις προσδοκίες των προοδευτικών πολιτών.
Και γι’ αυτό λέω ξεκάθαρα και με αίσθημα ιστορικής ευθύνης:
Έλα και ανάλαβε και θα είμαι συντεταγμένος στρατιώτης στην προσπάθειά σου, χωρίς να σε υπονομεύσω ούτε στιγμή.
Αν όμως δεν το επιθυμείς, στήριξέ με να κάνω την προσπάθεια για το κόμμα μας, χωρίς παιχνίδια.
-Με εξυγίανση που είναι επιβεβλημένη τώρα, γιατί το καράβι πέφτει οικονομικά στα βράχια.
-Με καταστατικό συνέδριο.
-Με άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία χωρίς επετηρίδες και μέλη δύο ταχυτήτων.
-Με ανανέωση στελεχών αντίστοιχη αυτής του ευρωψηφοδελτίου.
-Με δύναμη, εξουσία και εμπιστοσύνη στη βάση του κόμματος.
-Με έναν ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δε θα συρθεί πίσω από άλλους, αλλά θα ηγηθεί της προσπάθειας για μία μεγάλη Κεντροαριστερά ξεκινώντας από το κοινωνικό πεδίο.
Δεν είμαι κολλημένος με την καρέκλα – άλλωστε δεν πρόλαβα και να καθήσω. Έτρεχα από τη μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη δίνοντας τον αγώνα.
Προτιμώ να είμαι στρατιώτης στη μάχη για μια καλύτερη Ελλάδα παρά στρατηγός σε κομματικό εμφύλιο.

Αλέξη, πάμε;